اثر هم‎گرایی اقتصادی بر روابط تجاری کشورهای عضو سازمان جهانی تجارت (WTO) و اتحادیه‎های منتخب

پس از تشکیل سازمان جهانی تجارت در سال 1995، نه تنها همه‎ی کشورهای جهان ملزم به کسب عضویت در آن سازمان شدند، بلکه کشورهایی که از پتانسیل بالای اقتصادی برخوردار بودند با ورود به این سازمان، از مزیت‎های نسبی خود به نحو شایسته‎ای بهره گرفتند و روابط تجاری را گسترش دادند. یک هدف این سازمان تحق همگرایی اقتصادی بین کشورها بوده است. اکنون سئوال قابل طرح این است که آیا در فرایند جهانی شدن، هم‎گرایی در شاخص‎هایی مثل سیاست‎های پولی، نرخ بهره و پول‎های رایج (نرخ ارز) می‎تواند منجر به گسترش جریان‎های تجاری در بین اعضای سازمان جهانی تجارت و حتی اعضای اتحادیه‎های اقتصادی شود؟ هدف این مقاله پاسخ به سئوال مطرح شده در بالا از طریق ارائه‎ی یک تحلیل نظری و توصیفی از رابطه‌ی بین هم‎گرایی اقتصادی و تجارت بین‌الملل است. هم‎چنین با استفاده از داده‎های 126 کشور جهان در دوره‎ی 1995-2004، یک الگوی اقتصادسنجی تجارت برآورد می‎شود، تا تأثیر پذیری جریان‎های تجاری از هم‎گرایی‎های اقتصادی در کشورهای عضو سازمان جهانی تجارت و اتحادیه‎های منتخب بررسی شود. نتایج مطالعه بر هم‎گرایی مالی در گسترش تجارت مابین کشورهای عضو تأکید دارد. طبقه‎بندی JEL : C23، F13، J51 و O47